بررسی و تجزیه و تحلیل کشورهای مختلف در سراسر جهان که تاثیر هوش مصنوعی بر سیستم های علمی ملی خود را در نظر می گیرند
در حالی که هوش مصنوعی (AI) به طور فزاینده ای درگیر پیشرفت های علمی است، نگرانی ها در مورد قابل اعتماد بودن و قابلیت ردیابی اطلاعات و داده های تولید شده توسط مدل های زبان بزرگ (LLM)، در مورد نویسندگی و مالکیت معنوی، در مورد کنترل بر توسعه فناوری های هوش مصنوعی و محتوایی که آنها ایجاد و استفاده می کنند، ایجاد می شود.
ضرورت توسعه چارچوبهای نظارتی و نهادی مناسب برای توسعه و استفاده از فناوریهای هوش مصنوعی به طور کلی، و بهطور خاص برای علم و تحقیق، بهطور گسترده به رسمیت شناخته میشود. با این حال، میزان و چگونگی رسیدگی به این سؤالات در سطح کشور نامشخص است. چندین ابتکار توسط کنسرسیوم های مختلف بین المللی از بازیگران علم و سیاست در حال ظهور هستند و از مدل های مختلف حکمرانی جهانی حمایت می کنند. اما این ابتکارات در سطح بالا و پراکنده باقی می مانند و پیامدهای بالقوه آنها برای سیستم های علمی ملی نامشخص است.
بنابراین نیاز جمعی به سیستم های علمی ملی برای آماده سازی و انطباق بهتر با هوش مصنوعی و معرفی چارچوب هایی - مقرراتی و سایر موارد - وجود دارد که استفاده از هوش مصنوعی را در علم و تحقیق تنظیم می کند.
اگر میخواهیم در آمادهسازی سیستمهای علمی خود برای هوش مصنوعی فعال باشیم، ابتدا باید وضعیت بازتاب این موضوعات در کشورهای مختلف جهان را روشن کنیم.
این پروژه از طریق کمک مالی IDRC با هدف بررسی تأثیر هوش مصنوعی بر سیستمهای علمی در کشورهای جنوب جهان انجام شده و پروژهای از طریق ... آیندههای سیستمهای علمی
این کار با کمک مالی مرکز تحقیقات توسعه بینالمللی (IDRC) در اتاوا، کانادا انجام شده است. دیدگاههای بیان شده در اینجا لزوماً بیانگر دیدگاههای IDRC یا هیئت مدیره آن نیست.